Ultimately, our desire to be different brings us to what we are least: not to be. Where identity always reference to be present, this desire develops an absence. It is a desire to disappear (Bram Vreeswijk)
Is ons verlangen naar perfectie zo groot dat we bereid zijn onszelf te vernietigen om het te bereiken? Het antwoord op die – wellicht retorische – vraag geeft MoveToMeet in de absurdistische voorstelling Better Than That. De solo van de expressieve danseres Natalie Wagner is een studie van de gevolgen van onze onverzadigbare behoefte aan innerlijke en uiterlijke schoonheid. Het publiek wordt getuige van de strijd van een haast onzichtbare vrouw, die niet tevreden is met zichzelf en alles op alles zet om langzaam maar zeker te veranderen in de vrouw van haar eigen dromen. Maar die dromen blijken al snel waanbeelden: in haar eindeloze zoektocht naar perfectie verandert de vrouw zich in een monster en vernietigt ze zichzelf voorgoed. Better Than That ontpopt zich zo tot een tragikomedie die de toeschouwer laat lachen als een boer met kiespijn, een confrontatie met de menselijke neiging tot irrationele zelfhaat en de drang tot onbereikbare perfectie.
onderdeel van het project Körperarchief door Natalie Wagner
choreograaf Katja Grässli
danser Natalie Wagner
kostuum Natalie Wagner, Katja Grässli
muziek complilatie Katja Grässli
publieke Foto Amat Bolsius
parners Dans Brabant (NL), Tanzhaus Zürich (CH)
Dem Kampf um Raum, in dem sie nicht hineinpasst und in dem sie nicht wahrgenommen wird, mag sie nicht entkommen und so bleibt ein bitterer Beigeschmack beim Beobachter, der beklemmt diesem sichtlich aussichtlosen Unterfangen beiwohnt.